FÂTIMA bint KAYS

Babası Kays Fihroğulları’ndan, annesi Ümeyye bint Rebîa ise Kinâneoğulları’ndandır. Fâtıma Medine’ye hicret eden ilk kadın sahâbîler arasında yer aldı. Kocası Ebû Amr b. Hafs b. Mugīre onu Hz. Ali ile birlikte çıktığı Yemen seyahati sırasında boşadı ve bu kararını Ayyaş b. Ebû Rebîa vasıtasıyla kendisine bildirdi. Bu arada bir miktar da yiyecek gönderdi. Ancak Fâtıma onun gönderdiği yiyeceği kabul etmeyerek evinde oturmak istedi ve kendisinden nafaka talebinde bulundu. Kocasının ailesi buna karşı çıkınca durumu Hz. Peygamber’e bildirdi. Boşanmış bir kadının kocasından nafaka almaya ve onun evinde oturmaya hakkı olmadığını söyleyen Resûl-i Ekrem, ona iddetini geçirmesi için önce Ümmü Serîk’in evinde kalmasını tavsiye etmişken daha sonra orada rahat edemeyeceğini düşünerek amcazadesi Abdullah b. Ümmü Mektûm’un evinde iddetini tamamlamasını, süre dolunca da kendisine haber vermesini, zira onu kendisinin evlendireceğini söyledi. Fâtıma Hz. Peygamber’in bu sözünden kendisiyle evleneceği anlamını çıkardı. İddetini tamamlayınca Muâviye b. Ebû Süfyân ve Ebû Cehm Âmir b. Huzeyfe (yahut Abdurrahman b. Avf) onunla evlenmek istediler. Fâtıma durumu Hz. Peygamber’e bildirince Resûl-i Ekrem Muâviye’nin yoksul olduğunu, Ebû Cehm’in de kadınlara karşı sert davrandığını söyleyerek Üsâme b. Zeyd ile evlenmesini tavsiye etti; o da Üsâme ile evlendi.

Bu olay birtakım fıkhî ictihadlara ve itirazlara yol açmış, Fâtıma’nın iddet sırasında kocasından nafaka alamadığını ve onun evinde oturamadığını göz önüne alan bazı âlimler bu yönde, bazıları da aksi yönde fetva vermiştir. Hz. Ömer ve Hz. Âişe Fâtıma’nın bu konudaki rivayetine karşı çıkmış, hatta Hz. Ömer doğru söyleyip söylemediği bilinmeyen bir kadının rivayetine bakarak Allah’ın kitabını ve resulünün sünnetini terkedemeyeceğini belirtmiş, bazı kimseler onun bu tavrından ashabın birbirini yalanladığı mânasını bile çıkarmıştır (Ahmed Emîn, s. 216-217).

Hz. Ömer’in öldürülmesi sırasında şûra meclisi kendi evinde toplanan ve daha sonra Medine’den ayrıldığı kaydedilen Fâtıma, Muâviye’nin Kûfe valisi olan kardeşi Dahhâk b. Kays’ın (674-678) yanına gitmiş ve bir süre sonra orada vefat etmiştir.

Fâtıma bint Kays Hz. Peygamber’den otuz dört hadis nakletmiş, bunlardan biri hem Ṣaḥîḥ-i Buḫârî hem de Ṣaḥîḥ-i Müslim’de, ayrıca üçü Ṣaḥîḥ-i Müslim’de yer almıştır. Kendisinden hadis rivayet edenler arasında Şa‘bî, Kāsım b. Muhammed b. Ebû Bekir, Saîd b. Müseyyeb, Urve b. Zübeyr ve Süleyman b. Yesâr gibi meşhur muhaddisler bulunmaktadır. Hz. Âişe ile Ümmü Seleme de ondan hadis nakletmişlerdir. Fâtıma’nın rivayetleri başta Kütüb-i Sitte olmak üzere bütün meşhur hadis kitaplarında yer almıştır.

BİBLİYOGRAFYA

Müsned, VI, 373-374, 411-418.

Müslim, “Ṭalâḳ”, 36-54, “Fiten”, 119-120.

İbn Sa‘d, eṭ-Ṭabaḳāt, VIII, 273-275.

Taberî, Târîḫ (Ebü’l-Fazl), IV, 234.

Hâkim, el-Müstedrek, IV, 55-56.

İbn Mencûye, Ricâlü Ṣaḥîḥi Müslim, II, 419.

İbn Abdülber, el-İstîʿâb, IV, 383.

İbnü’l-Esîr, Üsdü’l-ġābe (Bennâ), VII, 230.

Mizzî, Tuḥfetü’l-eşrâf bi-maʿrifeti’l-eṭrâf (nşr. Abdüssamed Şerefeddin), Haydarâbâd 1401/1981, XII, 461-471.

Zehebî, Aʿlâmü’n-nübelâʾ, II, 319.

İbn Hacer, el-İṣâbe, IV, 384.

a.mlf., Tehẕîbü’t-Tehẕîb, XII, 443-444.

Ahmed Emîn, Fecrü’l-İslâm, Kahire 1965, s. 216-217.

Kehhâle, Aʿlâmü’n-nisâʾ, IV, 92-93.

Ziriklî, el-Aʿlâm (Fethullah), V, 131-132.

Mustafa es-Sibâî, es-Sünne ve mekânetühâ fi’t-teşrîʿi’l-İslâmî, Beyrut 1398/1978, s. 264-266.