FÂTIMA bint SÜLEYMAN

620’de (1223) doğdu. Kıraat ve hadis âlimi olan babası onu erken yaşlarda Dımaşklı muhaddislerden Müslim b. Ahmed el-Mâzinî, Kerîme bint Abdülvehhâb ve İbn Revâha gibi tanınmış âlimlerin derslerine dinleyici olarak götürmeye başladı. Babasından, ayrıca Şam, Irak ve Hicaz bölgelerine mensup 100’den fazla muhaddisten faydalandı. Kendisine, çeşitli hadis kitaplarının râvileri olan Ebû Mansûr Muhammed b. Abdullah el-Bendenîcî (İbn Ufeyce el-Hammâmî), Feth b. Abdüsselâm, Ebü’l-Kāsım İbn Sasrâ, Ebü’l-Fazl Abdüsselâm b. Abdullah ed-Dâhirî ve Şerefünnisâ bint Ahmed b. Âbenûsî gibi muhaddisler icâzet verdi. Tanınmış fakih ve muhaddis İzzeddin b. Cemâa gibi âlimlere hocalık yaptı. Talebesi Muhammed el-Vânî ondan dinlediği kırk kadar cüzün adını zikretmektedir (Kehhâle, IV, 62-64).

Hiç evlenmeyerek bütün hayatını ilme veren, servetiyle birkaç medrese ve tekke yaptıran Fâtıma bint Süleyman 12 Rebîülâhir 708’de (29 Eylül 1308) Dımaşk’ta vefat etti.

BİBLİYOGRAFYA

Zehebî, el-ʿİber, IV, 18.

a.mlf., Teẕkiretü’l-ḥuffâẓ, IV, 1485.

Yâfiî, Mirʾâtü’l-cenân, IV, 244.

İbn Hacer, ed-Dürerü’l-kâmine, III, 222-223.

İbnü’l-İmâd, Şeẕerât, VI, 17.

Mehmed Zihni, Meşâhîrü’n-nisâ, İstanbul 1295, II, 115-116.

Kehhâle, Aʿlâmü’n-nisâʾ, IV, 61-65.

Ziriklî, el-Aʿlâm (Fethullah), V, 131.