| Tez Künye | Durumu | ||
| İslam medeniyetinin Çin kültürü üzerine etkileri (618-1644) / The effects of Islamic civilization on Chinese culture (618-1644) Yazar:AZİZ MUSA PARLAKYİĞİT Danışman: PROF. DR. SEYFETTİN ERŞAHİN Yer Bilgisi: Ankara Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü / İslam Tarihi ve Sanatları Ana Bilim Dalı / İslam Tarihi Bilim Dalı Konu:Din = Religion ; Tarih = History Dizin:Dinler = Religions ; Kültürel etki = Cultural effect ; Türk-Çin ilişkileri = Turkish-China relations ; Çin = China ; Çin kültürü = China culture ; İslam kültürü = Islamic culture ; İslam medeniyeti = Islamic civilization ; İslam tarihi = Islamic history ; İslamiyet = Islam | Onaylandı Doktora Türkçe 2020 313 s. | ||
| Çin’de İslam’ın yayılması ihtida yoluyla olmuş ve batıdan ticaret yoluyla gelen Arap, Fars ve Türk İslam kültürü Tang hanedanlık döneminde misafir kültür olarak gelmiştir. Çin’de Tang ve Song hanedanlık dönemlerinde Müslümanların yerel Çinlilerle evlenip nüfuslarının artmasıyla birlikte Müslümanların yerel Çin toplumuna kültürel entegrasyonu ipek ve baharat yolu ile ticari ve kültürel olarak başlamıştır. Çin’de İslam kültürünün oluşması süreci Yuan hanedanlık döneminde başlamış ve Ming hanedanlık döneminde Müslümanların kültüre entegrasyonu ile sona ermiştir. Yuan döneminde batıdan zorla göç eden Semu ren olarak adlandırılan tüm mesleklerden insanlar, Çin’in yönetiminde görev alıp Çin’e yerleşmiş ve Çin toplumunun bir parçası olmuşlar ve Çin’in degişik bölgelerine dağılmışlardır. Bu dönemde kimliklerini muhafaza etmişler, günlük hayatta Arapça, Farşça konuşarak, Arapça isimlerini kullanmışlardır. Arapça, Farsça ve Türkçe kelimeler Çin diline girmiş, yerel kültürde değişiklikler meydana getirerek Çin kültürüyle birleşip Çin İslam kültürünün tohumları atılmıştır. Ming hanedanlık dönemi Müslüman kral Zhu Yuanzhang’ın Müslümanları koruyucu kanunlarıyla Çin’de İslamın altın çağı olmuştur. Dönemin sonlarında Konfüçyanist klasiklere göre yetişen Müslüman yeni nesil Arapça ve Farsça dillerini unutup dinden uzaklaşmıştır. Çinli alimler tarafından Arapça ve Farsça dini eserler Neo Konfüçyanist terimlerle açıklanarak Han kitab adıyla Çinceye çevrilmiş ve kendini Çinlileşmiş Müslüman olarak tanımlayan konfüçyüs klasiklerine vakıf yeni bir Müslüman topluluk meydana gelmiştir. | |||
| The spread of Islam in China was through participation. Through trade from the West Arab and Persian Islamic culture came to China as a guest culture during the Tang dynasty. During the Tang and Song dynasties Muslims married with local Chinese and their population increased and the cultural integration of Muslims into the local Chinese community began commercially and culturally through silk and spice roads. Formation of Islamic culture in China started during the Yuan dynasty and ended with the integration of Muslims into the local Chinese culture during the Ming dynasty. People from all professions, called Semu ren, who forcibly immigrated from the west during the Yuan period, took part in the administration of China, settled in China, became a part of Chinese society and dispersed to different regions of China. During this period, they preserved their identity, spoke Arabic and Persian language, and used their Arabic names in daily life. Arabic, Persian and Turkish words have entered the Chinese language, creating changes in the local culture, merging with Chinese culture and laying the seeds of Chinese Islamic culture. The Ming dynasty called the golden age of Islam in China with the Muslim emperor Zhu Yuanzhangs’ law to protect Muslims. At the end of the period, a new generation of Muslims, who grew up according to the Confucian classics, forgot the Arabic and Persian languages and moved away from Muslim religion. By the Confucian scholars, Arabic and Persian religious books were explained in Neo Confucian terms and translated into Chinese with the name of the Han book, and a new Muslim community who is familiar with the Confucian classics was formed and defined themselves as Sinizitized Muslims. | |||