Maksadımız Muhabbettir 2 (Halil Takavcu)

Maksadımız Muhabbettir 2 Halil Takavcu KİTAPYURDU DOĞRUDAN YAYINCILIK (KDY)
Yazar Ahmet Şerif İZGÖREN
Maksadımız Muhabbettir kitabını okudum. Anadolu insanının hikâyeleri ve anıları ile dolu çok değerli bir çalışmaydı. İkinci kitap da aynı gülümsemeyi yaşatacak. Büyük bir sevgiyle ve gülen bir yüzle okuyacağınıza eminim.

K. Mahir Damatlar (Gönüllerde Birlik Vakfı Genel Başkanı)

Halil Takavcu bu kitabıyla gündelik hayatın akışı içinde mizahın, nüktedanlığın, şakanın ne kadar ciddi bir yer temin ettiğini, Türk insanı için samimiyetin ve anlayışın hayatı nasıl daha katlanılır bir hâle getirdiğini okura anlatmıyor, yaşatıyor. Gerek şakaların yapılış biçimi ve gerek şakaya muhatap kalanların verdiği tepki hayranlık uyandıracak seviyede. Bu kitap sosyal mizacımızla ilgili değerli fikirler veriyor. Yazar ustaca anlatım biçimiyle okuyucuyu öykülerin canlı şahidi konumuna taşıyor, giderek yozlaşan ve yok olmaya yüz tutan arkadaşlık anlayışı karşısında içten, samimi, değerli dostlukları ve ilişkileri bir kere daha hatırlatıyor.
Prof. Dr. Nuri Köstüklü (N. Erbakan Üniversitesi Tarih Bölümü)
Halil Takavcu’nun “Maksadımız Muhabbettir-2” adlı hatıralarının, mahalli yaşanmışlıklar ışığında Türk mizah kültürüne katkı sağladığını düşünüyorum. Özellikle, toplumumuzda sevgi, saygı ve hoşgörü kavramına her zamankinden daha fazla ihtiyaç duyulduğu günümüzde, bu tür yayınların bireylerin halet-i ruhiyesine olumlu katkısı küçümsenemez.

Yazar Veysel TEKELİOĞLU

İnsan yaşamında en zor olan şey gülmek ve güldürmektir ama çocuklar bunun dışındadır. Onlar her şeye güler ve herkesi güldürmek isterler. Yazar ilk kitabındaki öykülerinde sergilediği enfes örneklerle gençliğe geçiş yolunda olan bir çocuğun gülmek ve kızmak arasında yaşadığı ikilemi okura mükemmel bir şekilde yansıtmıştı. Yoluna bu kitapla devam eden yazar, içinde gülümseyen çocuğu büyüterek okurun önüne koymakta ve asla gülmekten ve güldürmekten vazgeçmeyin demektedir. Okur bu kitaptaki öykülerde; gülmenin ciddiyete hiçbir zarar vermediğini, hatta katkı sağladığını gösteren eşsiz yaşanmışlıklarla karşılaşacaktır. Hâl böyle olunca okurun bir ihtiyarın içinde gülümseyen çocuğu da görmek istemesinin en doğal hakkı olduğunu düşünüyorum.