Fırtınalı Aşk (Adnan Hakan)

Fırtınalı Aşk Adnan Hakan KİTAPYURDU DOĞRUDAN YAYINCILIK (KDY)
Yaz tatili memlekete gitmiştim. Kız kardeşim Naz bir gün “Abi medyuma gideceğim. Gel beraber gidelim,” dedi. Ben de falcılara inanmadığım gibi gidenlerle de dalga geçerdim. “Falcıya vereceğin parayı bana ver, ben iki katı fazla şeyler söylerim,” diye dalga geçtim. “Sen bilirsin abi, hem falcı değil medyum,” dedi. “Ne fark eder ha Hasan kel, ha kel Hasan. İkisi de aynı şey,” dedim.
Sıcak bir temmuz ya da ağustos günüydü. Ortalık kavurucu bir sıcakla yanıyordu. İnsana teni kalın geliyordu. Bir bardak su içsen, bardağı mutfağa götürmeden vücudundan fıskiye gibi ter boşalıyordu. Öğle vaktiydi. Sokakta köpekler bile gezmiyor, bir gölge bulmuşlar, dilleri bir karış dışarıda, nefes almakta zorlanıyorlardı. Asfalta yumurta koysan kesin haşlanırdı. “Kızım hava çok sıcak gitme,” dedim. “Ben gidiyorum, randevum var, randevusuz bakmıyor. Sana da randevu almıştım,” dedi.

Her şey bir falcıyla başladı ve on yıl sürdü…