Altın Çağ (Tahmima Anam)

Altın Çağ Tahmima Anam BİLGE KÜLTÜR SANAT
“Altın Çağ, içe işleyen bir matemi, zarafetle ele alıyor. Yıkıntıların arasından, belagatli bir ses yükseliyor.” —Anitha Sethi, Independent
Doğu Pakistan, Dakka, 1971. Rehana Hak, o yıl da 1 Mart günü şafak sökmeden kalkarak sessizce bahçeye çıkar; on yıldır bir kere bile aksatmadan yaptığı gibi… O gün çocuklarına kavuşmasının yıl dönümüdür. O gün bir parça mutluluğa izin vardır. Ama savaşın eşiğindeki bir ülkede bu fazla uzun sürmeyecektir. Hele de çocukları özgür Bangladeş için en ön saflarda savaşırken. Rehana çocuklarını bir kez kaybetmiştir, bunu bir kez daha yaşamaktan ölesiye korkar ve bu korku onu çok zor bir karar vermek zorunda kalacağı hazin sona doğru adım adım yaklaştırır.
Tahmima Anam, ana vatanının; sokağa çıkma yasakları, gözaltılar, işkenceler, tutuklamalar ve cinayetlerle geçen bu çalkantılı günlerini, doğduğu kentin insanlarının günlük yaşamlarına dair zarif ayrıntılarla süslediği sımsıcak ama bir o kadar da hüzünlü bir hikâyeyle anlatıyor.

“Altın Çağ, çarpıcı bir ilk roman. Tahmima Anam bir yandan işkenceden, merhametsizlikten, mültecilerden ve çaresizlikten bahsederken bir yandan da aşktan, neşeden, yemeklerden ve şarkılardan bahsediyor.” —Observer
“Çok iyi anlatılmış harikulade bir öykü. Anam’ın 1971’den sonra dünyaya gelmiş olduğuna inanmak güç. Öyküyü her şeyi kendisi yaşamış gibi kaleme almış.” —Rupa Galib, Daily News & Analysis of India