Saygısız (Özge Şen)

Saygısız Özge Şen MİNVAL
Olmazsa siz Kafka abiyi okuyun, nasıl sevilir o size anlatsın, sakin sakin.
“Yanımda yürüyordun Milena, düşünsene, yanımda yürümüştün” diyor bir mektubunda. 
Nasıl güzel yürüyordu değil mi? Nasıl güzel atıyordu adımlarını? Nasıl sokuyordu ellerini ceplerine? Nasıl düzeltiyordu saçlarını? Nasıl bakıyordu sağına soluna?  
“Bir daha yürür mü dersin?” 
“Elbet yürür.” 
“Yok, anlamadın sen Kafka kardeş, bir daha yanımda yürür mü diyorum ben.” 
“Yok sanmam, Milena’yla biz yürümedik bir daha.” 
“Niye moralimi bozdun ki şimdi, o da sevmiş gibiydi benle yürümeyi.” 
“O anda hoşuna gitmiştir belki, sevmiş olsa böyle yapmazdı.” 
“Sevmemişse, neden sevmiş gibi yaptı ki?” 
“Peki, sen bu kadar sevmiştin de neden sevmemiş gibi yaptın?” 
“Sevdiğimi çok belli edersem kaybederim diye düşündüm.” 
“İyi b*k yedin, bak şimdi kaybettin.” 
“Ama öyle deme, sen Milena’ya belli ettin de ne oldu sanki, mutlu mu bitti hikâye?” 
“Hiç olmazsa hikâye oldu bizimki. Sizinki gibi havada asılı kalmadı.” 
“Hikâye olsa n’olur, Milena abla yanında olmadıktan sonra.” 
“Ananınki olur. Milena’yı karıştırıp durma p*ç.” 
“Neyse hadi Kafka tutma beni, senin de bir b*ktan anladığın yok.”