ABDULLAH HAMDİ BEY

İstanbul’un Kuruçeşme semtinde doğdu. Sadrazam Muhsinzâde Mehmed Paşa’nın torunu, II. Sultan Mahmud’un Istabl-ı Âmire Müdürü Mehmed Bey’in oğludur. İlk tahsilini Beşiktaş’ta Kapuağası mektebinde yaptı. Sülüs ve nesih yazılarını bu mektebin hat hocası Hâfız Mehmed Efendi’den öğrenerek icâzet aldı. Daha sonra Kazasker Mustafa İzzet Efendi’nin talebesi oldu. On yedi-on sekiz yaşlarında Sadâret Mektûbî Kalemi’nde kâtip olarak memuriyete başladı. 1877’de Şevki Efendi’nin ölümünden sonra padişah iradesiyle Menşe-i Küttâb-ı Askerî yazı hocalığına tayin edildi. Yine padişah iradesiyle kendisine reîsülhattâtîn unvanı verildi ve bir şifâ-i şerif yazmaya memur edildi. 12 Rebîülâhir 1317’de (20 Ağustos 1899) öldü. Kabri Eyüp Sultan Türbesi civarındadır.

Abdullah Hamdi Bey pek çok talebe yetiştirdi ve eserler verdi. İstanbul Mahmutpaşa’daki Hacı Küçük Camii’nin kapı üstü ile yanındaki çeşmenin yazıları ona aittir. Hırka-i Şerif Camii ve diğer camilerde de yazıları vardır.

BİBLİYOGRAFYA

Habîb, Hat ve Hattâtân, İstanbul 1305, s. 180.

İbnülemin, Son Hattatlar, İstanbul 1970, s. 20.

R. Ekrem Koçu, “Abdullah Hamdi Bey”, İst.A, I, 48.