On zamanlı ve altı vuruşlu, dörtlük birimle yazılan bir küçük usuldür. Şematik gösterilişi şöyledir:
Çoğunlukla aruzun hezec, bazan da remel bahrinden seçilmiş güftelerin bestelenmesinde kullanılan bu usul, aksak semâi usulünün bir mertebe ağırı olarak ifade edilmektedir. Vezin gereği ikinci vuruşta mutlaka bir hece bulunması icap ettiğinden dolayı bu usulle ölçülen eserler genellikle ilk vuruşlarda sus veya “ah” sözü ile başlar. Daha çok ağır semâi formunda eserlerle şarkı ve ilâhilerde kullanılmıştır.
BİBLİYOGRAFYA
Ezgi, Türk Musikisi, I, 77-78; II, 14, 16-17, 19.
H. Sâdeddin Arel, Türk Mûsıkîsi Nazariyatı Dersleri, İstanbul 1968, s. 40.
Karadeniz, Türk Mûsikîsi, s. 39.
Rauf Yektâ, “La Musique Turque”, EMDC, V, 3043.
Bu madde TDV İslâm Ansiklopedisi’nin 1988 yılında İstanbul’da basılan 1. cildinde, 468 numaralı sayfada yer almıştır.