AHMED b. MENΑ

Meşhur müfessir ve muhaddis Ebü’l-Kāsım Abdullah el-Begavî’nin ana tarafından dedesidir. Horasan başta olmak üzere birçok ilim merkezini gezerek Süfyân b. Uyeyne, Ebû Bekir b. Ayyâş, Abdullah b. Mübârek ve Yezîd b. Hârûn gibi ünlü muhaddislerden ders aldı. Hadis ilminde hâfız mertebesine ulaştı. Daha sonra Bağdat’a yerleşip ölünceye kadar orada hadis öğretimi ile meşgul oldu. Talebeleri arasında, başta Buhârî olmak üzere, diğer Kütüb-i Sitte müelliflerinin yanı sıra Muhammed b. İshak es-Sâgānî, İbn Huzeyme ve kendi torunu Ebü’l-Kāsım Abdullah el-Begavî de bulunmaktadır. Buhârî ondan bir râvi aracılığı ile aldığı hadislere Ṣaḥîḥ’inde, doğrudan aldıklarına da diğer eserlerinde yer vermiştir. Hadis münekkitleri tarafından sadûk, sika ve hüccet kabul edilmiştir.

İlmî seviyesi bakımından çağdaşı Ahmed b. Hanbel’e yakın olduğu kabul edilen İbn Menî‘in Kur’ân-ı Kerîm’i kırk yıl boyunca üç günde bir hatmettiği rivayet edilir. Bütün kazancını ilim uğrunda harcamıştır. Seksen dört yaşlarında vefat ettiği zaman, kitapları dışında, satılan eşyası ancak yirmi dört dirhem tutmuştur. Kaynaklarda sözü edilen Müsned’inin günümüze gelip gelmediği bilinmemektedir.

BİBLİYOGRAFYA

Hatîb, Târîḫu Baġdâd, V, 160.

Zehebî, Aʿlâmü’n-nübelâʾ, XI, 483-484.

a.mlf., Teẕkiretü’l-ḥuffâẓ, II, 482.

İbn Hacer, Tehẕîbü’t-Tehẕîb, I, 84.

İbnü’l-İmâd, Şeẕerât, II, 105.