AMRE bint ABDURRAHMAN

Hz. Âişe’nin yanında yetişen ve onun hadislerini çok iyi bilen Amre, Ümmü Seleme, Hamne bint Cahş, Râfi‘ b. Hadîc gibi sahâbîlerden de hadis rivayet etti. Bütün cerh ve ta‘dîl âlimlerince sika ve hüccet kabul edilen Amre, hadislerin toplanması maksadıyla Halife Ömer b. Abdülazîz tarafından çıkarılan fermanda rivayetlerinin yazılması özellikle istenen tâbiîdir. Urve b. Zübeyr, kız kardeşinin oğlu Ebû Bekir b. Hazm, Abdullah b. Ebû Bekir, Zührî, Amr b. Dînâr, kendi oğlu Ebü’r-Ricâl Muhammad b. Abdurrahman ve torunları Amre’den hadis rivayet edenlerin başında gelirler. Zührî, ilminden çok faydalandığı Amre’nin bir “ilim denizi” olduğunu söyler.

Kardeşleri, çocukları, yeğenleri ve torunlarıyla tam bir âlimler ve râviler ailesi teşkil eden Amre, hadis ve fıkıh ilimlerine hizmetle geçirdiği yetmiş yedi yıllık bir ömürden sonra 106 (724) yılında Medine’de vefat etti. 98, 99 ve 103 yıllarında öldüğü de söylenmektedir.

Amre bint Abdurrahman’dan rivayet edilen hadisler başta Kütüb-i Sitte olmak üzere muteber hadis külliyatının hepsinde yer almaktadır.

BİBLİYOGRAFYA

İbn Sa‘d, eṭ-Ṭabaḳāt, II, 387-388; VIII, 480-481.

Hatîb el-Bağdâdî, Taḳyîdü’l-ʿilm, Dımaşk 1949, s. 105.

Zehebî, Aʿlâmü’n-nübelâʾ, IV, 507-508.

İbn Hacer, Tehẕîbü’t-Tehẕîb, XII, 438-439.

Kehhâle, Aʿlâmü’n-nisâʾ, Dımaşk 1378/1959, III, 356-357.