| Tez Künye | Durumu | ||
| La question de la République grecque du Pont-Euxin (1914-1922) / Pontus Cumhuriyeti Sorunu (1914-1922) Yazar:AYDIN ÖZGÖREN Danışman: PROF. DR. PAUL DUMONT Yer Bilgisi: Université de Strasbourg / Yurtdışı Enstitü / Tarih Ana Bilim Dalı / Tarih Bilim Dalı Konu:Tarih = History Dizin: | Onaylandı Doktora Fransızca 2011 290 s. | ||
| 19. yüzyılın sonunda meydana gelen gelişmelerden ve özellikle Osmanlı İmparatorluğu’nun dağılmasından etkilenen Pontus Rum ileri gelenleri, ideallerini gerçekleştirmek için bir hareket etrafında toplandılar: İki bin yıl önce Karadeniz Bölgesi’nde (şu anda Türkiye’nin kuzeyinde) var olan Pontus Devleti’ni yeniden canlandırmak. 1908 Jön Türk Devrimi’nin ardından doğan bu hareket, 1911-1912 Balkan savaşları sırasında ivme kazanmış, ardından 1914 Dünya Savaşı ile daha da güç kazanmıştır. Pontus hareketinin üç ana hedefi vardı: Birincisi bölgenin Yunanistan’a ilhakı. Amasya ve Samsun Metropoliti Germanos Kavanghelis bu projeyi güçlü bir şekilde destekledi. İkincisi bağımsız bir Pontus Devleti’nin kurulması. Bu fikir İstanbul Ortodoks Patrikhanesi, Avrupa’daki Pontus lobisi ve Trabzon Metropoliti Hrisantos Flippides gibi bazı yerel dini liderler tarafından desteklendi. Üçüncüsü ise özerk bir Pontus-Ermeni konfederasyonunun oluşturulmasıydı. 1917 Bolşevik Devrimi’ni takip eden olaylar, Türkiye, Rusya, Yunanistan, Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa’daki Pontus diasporasında heyecan uyandırmıştı. Bu nedenle Paris’teki Uluslararası Barış Konferansı’nda (18 Ocak 1919-Ağustos 1920) seslerini duyurmaya çalıştılar. Ancak projelerini dayatacak kadar güçlü bir baskı grubu oluşturamadılar. Bu nedenle, Batılı güçler Pontus Rumlarının iddialarını desteklemekte isteksiz davranmıştı. Yunan Ordusunun Küçük Asya’daki yenilgisi ve Lozan Anlaşması (24 Temmuz 1923) sonrası gerçekleştirilen zorunlu göçle birlikte bu hedefler gerçekleştirilemedi. Böylece bu süreç Karadeniz bölgesindeki Pontus Rum varlığının neredeyse tamamen ortadan kalkması ile sonuçlandı. | |||
| Influenced by the events of the time, by the expiry of the 19th century and especially by the dismantlement of the Ottoman Empire, the Greek Pontic notables were grouped around a movement in order to concretize an ideal: to revive the Pontus State which had existed two thousand years ago in the Black Sea region (actually in the north of Turkey). This movement, which had appeared after the 1908 Young Turk revolution, intensified during the 1911-1912 Balkan Wars, and consolidated with the First World War in 1914. The Pontic movement had 3 principal objectives: Annexation of the region to Greece. Germanos Kavanghelis, metropolitan of Amasya and Samsun, strongly supported this project. Creation of an independent Pontus State. This idea was upheld by the Orthodox Patriarchate in Constantinople, by the Pontus lobby in Europe and by certain local religious administrators like Chrysanthos Philippides, metropolitan of Trabzon. Creation of an autonomous Pontic –Armenian confederation. The events that were experienced after the 1917 Bolchevik Revolution aroused enthusiasm among the Pontus diaspora in Turkey, Russia, Greece, the US and Europe. Thereupon, they tried to explain themselves during the Paris International Peace Conference (January 18, 1919- August 1920). However, they were not capable to constitute a pressure group that was strong enough to impose their project. Thus, the western powers seemed less inclined to satisfy the Pontus Greek revendications. Finally, the defeat of Greek army in Minor Asia and the forced migration following the treaty of Lausanne (July 24, 1923) gave way to the nearly total elimination of Pontic Greeks in the Black Sea region | |||