| Tez Künye | Durumu | ||
| Babürler Devleti’nde askerî teşkilat (1526-1605) / Military organization of the Baburid (Mughal) State (1526-1605) Yazar:BURHAN İZGİN Danışman: DR. ÖĞR. ÜYESİ ALİ AHMETBEYOĞLU Yer Bilgisi: İstanbul Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü / Tarih Ana Bilim Dalı / Genel Türk Tarihi Bilim Dalı Konu:Tarih = History Dizin:Askeri birlikler = Military units ; Askeri teşkilat = Military organization ; Askeri yapı = Military structure ; Askerlik = Military service ; Ateşli silahlar = Firearms ; Babürlü Devleti = Babur State ; Ekber Şah = Akbar Shah ; Hindistan = India ; Silahlar = Guns | Onaylandı Yüksek Lisans Türkçe 2020 138 s. | ||
| Büyük Timur’un ve Cengiz Han’ın doğrudan soyundan gelen Baburlu Hanedanı, tarih sahnesine günümüz Kabil Şehri civarından ibaret olan küçük bir uç bölgesinde ağır Özbek tehdidi altında ve Safevilerle mecburi bir ittifak içinde çıktılar. Özbek saldırılarından sağ çıkan son güçlü Timurlu hükümdarı olarak Babur Şah, ateşli silahlar, savaş arabaları, okçu piyade ve süvari kullanımının bir sentezi olan Osmanlı savaş usullerini benimseyerek Panipat (1526) ve Kanva (1527) Savaşlarında kazandığı büyük zaferlerle Hindistan’a doğru yayıldı. Babur’un haleflerinin karşılaştıkları direnç, iç isyanlar ve yıkıcı misillemeler onlara Hindistan’da kalıcı olmak için askeri zaferlerden fazlasına ihtiyaçları olduğunu gösterdi. Bu doğrultuda Baburlu ordusu bir çekim, iletişim ve denge aracı olarak merkezi bir rol oynadı. Tezimiz Ebu’l-fazl Allami’nin eseri A’in-i Ekberi ve zamanın diğer birinci el kaynaklarından oluşan mevcut belgelerin rehberliğinde Celaleddin Muhammed Ekber Şah saltanatı sırasında Baburlu askeri teşkilatı ve mansıbdarlık sistemine odaklanmaktadır. Bu amaçla, konuyla ilgili önemli araştırmalardaki görüşler de dikkate alınarak, askeriyeyle ilgili birimler hakkında tarihi gelişimleri, amaçları, işlevleri ve bu büyük hükümdarın onlarla ilgili düzenlemeleri kapsamında, orijinal Farsça metinden pek çok transkript ve transliteral öğeyle birlikte, yeni bir yorum teşebbüsü sunulmaktadır. | |||
| The Baburid (Mughal) Dynasty, as direct descendants of the Great Timur and Gengis Khan, emerged to the scene of history in a small march surrounding the area of todays Kabul City under heavy Uzbek threat and in an alliance of convenience with the Safavids. As the last surviving powerful Timurid ruler after the Uzbek assaults, Babur Shah adopted the Ottoman methods of warfare which was a synthesis of the usage of firearms, warwagons, archer infantry and cavalry, and expanded into India following his great victories at the Battles of Panipat (1526) and Kanwa (1527). Yet the resistance, infighting and catastrophic retalliations they faced proved to Babur’s successors that in order to remain in India they needed more than military victories. To this end, the Baburid army played a central role as an instrument of attraction, communication and balance. This thesis focuses on the Baburid military organization and the mansabdari system under the reign Jalalu’d-din Muhammad Akbar Shah with the guidence of documents available such as Abu’l-Fazl Allami’s work the A’in-i Akbari and other firsthand sources of the times. Taking account of the views from important researches on the topic, a new attempt of interpretation is being served about the military departments on the aspects of their historical backgrounds, purposes, functions and this great rulers regulations about them along with many transcriptional and transliteral assets from the original Persian text. | |||