Çayeli Beyazsu Köyünden İrfanoğlu İsmail Efendi’nin Hatıraları – Sarıkamış, Esaret ve Sonrası (Ahmed Rıza İrfanoğlu)

Çayeli Beyazsu Köyünden İrfanoğlu İsmail Efendi’nin Hatıraları Sarıkamış, Esaret ve Sonrası DERGAH YAYINLARI
“O  gece  müthiş  bir  don  vardı.  En  küçük  yarası olan  bile  karın  üstüne  düşmüş,  beklemek  zorunda. 
Kimsenin gidebileceği yer yok. Yaralıların hepsi o gece dondu. Sabaha kimse kalmadı.
 

Ben, o gece yarısına kadar, o yaylanın Kur’an sesi ile inlediğini çok iyi hatırlıyorum. Çünkü o günkü 
asker  Kur’an  okumasını  biliyordu.  Yasin’i  bilmese  de  hemen  herkes  namaz  surelerini  biliyordu. 
Herkes ölmek üzere olduğunu biliyordu. Savaşta ölen ilk başta zaten ölmüştü. Yaralananlara gelince, 
onlar  da  gece  sabaha  sağ  çıkamayacaklarını  biliyorlardı.  Kan  kaybından,  soğuktan  öleceklerini 
biliyorlardı.
 
Kısaca herkes kendi Kur’an’ını kendisi okuyordu. Yani askerimiz henüz şehit olmamış yarı mevcudu 
Kur’an okuyordu. Bu ne demektir. Mahşer gibi. Ne var ki gece yarısından sonra Kur’an sesleri kesildi. 
Çünkü yaralıların hepsi öldü. Kolordu şehit oldu. Asker dondu. O manzarayı hatırlamak bile kanımı 
donduruyor. Üstelik ben o hali gördüm ve o hali yaşadım.”