EYYÛBZÂDE MEHMED

İstanbul’da doğdu. Asıl adı Mehmed olup Eyyûbzâde lakabıyla meşhur olmuştur. Medrese tahsilinden sonra zamanının âlimlerine muîdlik ve çeşitli medreselerde müderrislik yaptı. Sırasıyla 1105’te (1694) Çoban Çavuş, ertesi yıl Hızır Çelebi, 1109’da (1697) Molla Kırîmî ve üç yıl sonra da Molla Gürânî medreselerine müderris oldu. 1115’te (1703) Şeyhülislâm Seyyid Feyzullah Efendi’nin Edirne’deki vakıflarının müfettişliğine getirildiyse de Feyzullah Efendi’nin aynı yıl katledilmesinden sonra görevi ibtidâ-i dâhil derecesiyle Zeynî Çelebi Medresesi müderrisliğine indirildi. Ertesi yıl vazifesi Ekmekçizâde Medresesi müderrisliğine nakledildi. 1118 Zilkadesinde (Şubat 1707) İbrâhim Paşa-yı Cedîd Medresesi ve 1123 Zilhiccesinde de (Ocak 1712) Bayram Paşa Medresesi müderrisi oldu. 1127’de (1715) Mûsıle-i Süleymâniyye derecesiyle Üsküdar Vâlide Sultan Medresesi müderrisliğine terfi etti.

İlmî faaliyetleri yanında güzel sanatlarla da ilgilenen Eyyûbzâde, sülüs ve nesih yazılarını Nefeszâde İsmâil Efendi’den meşkederek icâzet aldı. Diğer yazı çeşitleri yanında bilhassa nesta‘lik hattındaki maharetiyle zamanının önde gelen hattatları arasında yer aldı. Ayrıca okçuluk sanatında da ünlü bir kemankeş olarak tanınmıştır. Kabza alıp yeni bir menzil rekoru kırarak taş diktirmiş ve menzil sahibi olmuştur.

15 Cemâziyelâhir 1128 Cumartesi (6 Haziran 1716) gecesi vefat eden Eyyûbzâde Edirnekapı dışındaki mezarlığa defnedildi ve menzil taşı mezar taşı yerine konuldu.

BİBLİYOGRAFYA

Şeyhî, Vekāyiu’l-fuzalâ, II, 383.

Suyolcuzâde, Devhatü’l-küttâb, s. 132.

Müstakimzâde, Tuhfe, s. 394-395.

Sicill-i Osmânî, IV, 211.

Süleyman Kânî İrtem, Türk Kemankeşleri, İstanbul 1938, s. 141.

İsmail Fazıl Ayanoğlu, Okmeydanı ve Okçuluk Tarihi, İstanbul 1974, s. 51.