HİŞÂM b. UBEYDULLAH

Babasının adı bazı kaynaklarda Abdullah şeklinde geçmektedir. Sem‘ânî, Hişâm’ı ehl-i bid‘atın karşıtı olarak Sünnî nisbesiyle anılanlar arasında saydığı gibi Rey köylerinden Sin’e nisbetle Sinnî diye anıldığını da belirtir. Yâkūt el-Hamevî ve İbnü’l-Esîr ise yalnız Sin’e nisbetini kaydetmişlerdir. Hişâm, fıkhı Ebû Hanîfe’nin talebeleri Ebû Yûsuf ve Muhammed b. Hasan eş-Şeybânî’den öğrendi. Şeybânî’nin onun Rey’deki evinde vefat etmiş olması talebesiyle olan yakınlık derecesini göstermektedir.

Birçok âlimden ders aldığını ve ilim uğrunda 700.000 dirhem harcadığını söyleyen Hişâm re’y taraftarı olmasına rağmen hadis rivayetiyle de meşhurdur. İbn Ebû Zi’b, Mâlik b. Enes, Hammâd b. Zeyd, Ebû Avâne, Leys b. Sa‘d, İbn Lehîa gibi âlimlerden hadis rivayet etmiş; kendisinden Ebû Hâtim Muhammed b. İdrîs er-Râzî, Ahmed b. Furât, Bakıyye b. Velîd, Muhammed b. Saîd el-Attâr, Hasan b. Arafe ve başkaları rivayette bulunmuştur. Hişâm’ı Ebû Hâtim “sadûk”, İbn Hibbân ve Ebû İshak eş-Şîrâzî “leyyin” olarak vasıflandırmışlardır. Bir rivayete göre de İbn Hibbân onu “sika” olarak kabul etmiş, bazı hadisleri ise mevzû görülerek terkedilmiştir.

Hişâm b. Ubeydullah’ın en-Nevâdir ve Ṣılâtü’l-es̱er adlı kitapları kaynaklarda zikredilmektedir. Bunlardan ilki Serahsî’nin el-Mebsûṭ’unun kaynaklarındandır (meselâ bk. el-Mebsûṭ, II, 163, 193; III, 16). İmam Muhammed’e ait el-Câmiʿu’l-kebîr’in Haydarâbâd neşrinde (1356) Hişâm b. Ubeydullah’ın en-Nevâdir’inden yapılan ilâvelere de yer verilmiştir (DİA, VII, 110).

BİBLİYOGRAFYA

İclî, es̱-S̱iḳāt, s. 458.

İbn Ebû Hâtim, el-Cerḥ ve’t-taʿdîl, IX, 67.

Şîrâzî, Ṭabaḳātü’l-fuḳahâʾ, s. 138.

Serahsî, el-Mebsûṭ, II, 163, 193; III, 16.

Sem‘ânî, el-Ensâb (Bârûdî), III, 326-327.

İbnü’l-Cevzî, eḍ-Ḍuʿafâʾ, III, 174.

Yâkūt, Muʿcemü’l-büldân, III, 269.

İbnü’l-Esîr, el-Lübâb, II, 150.

İbn Abdülhâdî, ʿUlemâʾü’l-ḥadîs̱, II, 19-20.

Zehebî, Aʿlâmü’n-nübelâʾ, X, 446-447.

a.mlf., el-ʿİber, I, 302.

a.mlf., Mîzânü’l-iʿtidâl, IV, 300-301.

a.mlf., Teẕkiretü’l-ḥuffâẓ, I, 387-388.

Kureşî, el-Cevâhirü’l-muḍıyye, III, 569-570.

İbn Hacer, Tehẕîbü’t-Tehẕîb, XI, 47-48.

a.mlf., Lisânü’l-Mîzân, VI, 195.

Keşfü’ẓ-ẓunûn, II, 1081, 1981.

İbnü’l-İmâd, Şeẕerât, II, 49.

Leknevî, el-Fevâʾidü’l-behiyye, s. 223.

Hediyyetü’l-ʿârifîn, II, 508.

Ziriklî, el-Aʿlâm, VIII, 87.

Sezgin, GAS, I, 433.

Yunus Vehbi Yavuz, “el-Câmiu’l-Kebîr”, DİA, VII, 110.