| Tez Künye | Durumu | ||
| Identification of doxorubicin drug resistance mechanisms by using genomic techniques / Doksorubisin dirençlilik mekanizmalarının genomik yöntemlerle tespit edilmesi Yazar:AYŞE BANU DEMİR Danışman: PROF. DR. AHMET KOÇ Yer Bilgisi: İzmir Yüksek Teknoloji Enstitüsü / Mühendislik ve Fen Bilimleri Enstitüsü / Moleküler Biyoloji ve Genetik Ana Bilim Dalı Konu:Biyoloji = Biology ; Genetik = Genetics Dizin:Doxorubicin = Doxorubicin ; Saccharomyces cerevisiae = Saccharomyces cerevisiae | Onaylandı Doktora İngilizce 2015 88 s. | ||
| Kemoterapi, uzun zamandır kanser hastalarının tedavisine önemli katkılarda bulunmuştur. Tedavilerin etkenliği, kullanılan ajanların normal hücreler üzerindeki toksik etkilerinden ve ilaç dirençliliğinden etkilenmektedir. Teröpatik dirençliliğin, kanser durumlarının çoğunda tedavi başarısızlığının nedeni olduğuna inanılır. Dolayısıyla, ilaç dirençliliğinin altında yatan moleküler mekanizmaların anlaşılması, kanser kemoterapi tedavilerinin etkisini arttırmada önemli katkılar sağlayabilir. Doksorubisin, birçok kanser türünün tedavisinde yaygın olarak kullanılan doğal bir ajandır fakat birçok tümör bu ajana karşı dirençlilik göstermektedir. Bu çalışmada, Saccharomyces cerevisiae model organizması kullanılarak, BY4741 yabani tip maya suşu için Doksorubisin toksik seviyesi belirlenmiş ve bu toksik seviyeye karşı dirençlilik gösteren genleri tespit etme amaçlı genom düzeyinde tarama yapılmıştır. CUE5, AKL1, CAN1, YHR177W ve PDR5 genlerinin fazla ifadelenmesi, Doksorubisine karşı, toksik seviyeden daha yüksek ilaç seviyesinde dahi dirençlilik göstermiştir. Bu genler arasında, sadece PDR5 geninin Cisplatin ajanına karşı çapraz-dirençlilik göstermiştir. 2 saatlik, 80μM Doksorubisin muamelesinin ardından, bu genlerin eş-zamanlı PCR ve mikroarray analizleri gerçekleştirilmiş ve ekspresyon açısından anlamlı bir farklılık göstermedikleri görülmüştür. Dolayısı ile bu genlerin fazla ifadelenmesinin, maya hücrelerinde fizyolojik bir yanıt olmadığı düşünülmektedir. Tüm genom mikroarray analizleri, Doksorubisin muamelesinin çeşitli biyolojik ve hücre fonksiyonlarında farklılık yarattığını göstermiştir. Mikroarray analizlerinde bulunan genlerin genel olarak, filamental büyüme, protein übikitinasyonu, otofaji, membran geçişi değişimleri ve metabolik değişiklikler gibi genel-stres yanıtı ile ilgili olaylarda rol oynadığı görülmüştür. | |||
| Chemotherapy has been an important contributor for the treatment of cancer patients for a long time. The effectiveness of the therapies is influenced from the toxicity effects of the agents on normal cells and from the drug resistance. Therapeutic resistance is believed to cause the failure of the chemotherapy effectiveness in most cancer cases. Therefore, understanding the molecular mechanisms that underlie the drug resistance may contribute to increase the effectiveness of the chemotherapeutic treatment of cancer. Doxorubicin is a natural product that is widely used in treatment of various cancer types, yet many tumors have resistance against these agents. By using the budding yeast Saccharomyces cerevisiae as a model organism, we performed genome-wide screenings to identify the genes that cause resistance against this agent. Overexpression of CUE5, AKL1, CAN1, YHR177W and PDR5 genes have been identified to cause resistance against Doxorubicin at higher concentrations than the identified toxic level. Among these genes, only PDR5 overexpression was found to have cross-resistance to Cisplatin. Real-time PCR and microarray analysis for these genes were also performed. Upon 80μM Doxorubicin treatment for 2 hours, none of the CUE5, AKL1, CAN1, YHR177W and PDR5 genes showed expression changes compared to their correponding untreated wild-type status. Therefore, overexpression of these genes may not be a physiological response of yeast cells against Doxorubicin. Genome-wide microarray analysis showed changes in several cellular and biological functions upon Doxorubicin treatment. Identified genes mainly function in general stress response related events such as, filamentous growth, protein ubiquitination, autophagy, changes in membrane transportation and metabolic processes. | |||