| Tez Künye | Durumu | ||
| Kanser kemoterapisinde kullanılan Paklitaksel’in uzun süreli hücre kültürlerindeki sitotoksisitesinin ve bu sitotoksisite üzerine kalsiyum kanal blokeri olan Amlodipin’in olası iyileştirici etkilerinin araştırılması / The cytotoxicity of Paclitaxel that is used in cancer chemotherapy to the long term-cultered cells, and possible terapeutic effects of Amlodipine, a calcium channel blocker, on the paclitaxel cytotoxicity Yazar:SALTUK BUĞRA KARAHAN Danışman: PROF. DR. ELVAN ÖZBEK Yer Bilgisi: Atatürk Üniversitesi / Sağlık Bilimleri Enstitüsü / Histoloji ve Embriyoloji Ana Bilim Dalı Konu:Biyoloji = Biology Dizin:Amlodipine = Amlodipine ; Amnion = Amnion ; Antineoplastik ajanlar = Antineoplastic agents ; Hücre kültür teknikleri = Cell culture techniques ; Kalsiyum kanal blokerleri = Calcium channel blockers ; Neoplazmlar = Neoplasms ; Paklitaksel = Paclitaxel ; Sitotoksisite = Cytotoxicity ; Spektrofotometri = Spectrophotometry ; İn vitro = In vitro | Onaylandı Yüksek Lisans Türkçe 2010 58 s. | ||
| Kanser hastalarına uygulanan kemoterapi, sınırlı sayıda ilaçların kullanımı ile yapılan ve sonuçları önceden tam olarak kestirilemeyen bir tedavi yöntemidir. Ancak kanser ilaçlarının sağlıklı hücreler üzerine de olumsuz etkiler yaptığı bilinmektedir. Bu çalışmada, kanser kemoterapisinde kullanılan ilaçlardan biri olan Paklitaksel’in amniyon hücre kültürlerindeki toksik etkileri ve bu sitotoksisite üzerine Amlodipin’in (kalsiyum kanal blokeri) olası iyileştirici etkileri araştırıldı.Bu tez çalışması, Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi’nin Histoloji ve Embriyoloji, Tıbbi Genetik ve Tıbbi Farmakoloji Anabilim Dallarının ortak çalışmasıyla gerçekleştirildi.Tıbbi Genetik Anabilim Dalı laboratuarlarına gönderilmiş olan amniyosentez örneklerinin rutin inceleme ve sonuçlandırmalarından sonra geriye kalan fazla amniyon hücre kültürleri, bu çalışmada kullanılmak üzere flasklara aktarıldı ve 37oC ısıda %5 CO2 içeren etüve konuldu. Yedinci günde, invert mikroskopta hücrelerin üremesi kontrol edildikten sonra medium değiştirmesi yapılarak tekrar aynı etüve bırakıldı. Her iki günde bir hücrelerin üreme durumuna bakılarak 14. gün sonunda kültürler çıkarıldı. Flask içerisine 3 ml Trypsin EDTA-C konularak hücreler yapıştıkları ortamdan kaldırıldı ve tüplere aktarılarak 400 g’de 10 dk santrifüj edildi. Süpernatant atıldıktan sonra, tüpün dibindeki hücrelerin üzerine 6 ml medium konuldu. Takiben bu hücre kültürü, her bir kuyucuğa 250 µl olacak şekilde plate’lere aktarıldı ve plate’ler etüvde inkübasyona bırakıldı. On-ondört günlük inkübasyon sonunda plate’lerdeki hücre kültürlerine amlodipin (Norvasc® 5 mg tablet, Pfizer) ve paklitaksel (Taxol® 6 mg/ml flakon, Bristol-Myers Squibb) uygulandı. Dört gün boyunca her gün kültür hacminin 1/10’u kadar (15-30 µl) amlodipin 10?5 M, 10?6 M ve 10?7 M konsantrasyonlarında verildi. Bunu takiben 5. günde, bu kuyucuklardan bazılarının üzerine yine kültür hacminin 1/10’u kadar (15-30 µl) 10?7 M veya 10?8 M konsantrasyonlarındaki paklitaksel bir sefere mahsus olmak üzere ilave edildi. Bazı kuyucuklardaki hücrelere ise amlodipin ve paklitaksel tek başına uygulandı. Kontrol grubuna ait kuyucuklara ise ilaç yerine, aynı miktarlarda medium konuldu. Bu şekilde toplam 12 deney grubu [Grup1 (kontrol), Grup2 (10-7 Paklitaksel), Grup3 (10-8 P), Grup4 (10-7 A+10-8 P), Grup5 (10-7 A+10-7 P), Grup6 (10-5 Amlodipin), Grup7 (10-6 A), Grup8 (10-5 A+10-7 P), Grup9 (10-6 A+10-7 P), Grup10 (10-5 A+10-8 P), Grup11 (10-6 A+10-8 P), Grup12 (10-7 A)] oluşturuldu. Deney sonunda, kültür plate’lerindeki hücrelerin viabiliteleri (canlılıkları) mQuant spektrofotometre ile ölçüldü. Deney gruplarına ait sayısal viabilite değerleri istatistiksel olarak birbiriyle kıyaslandı.Sonuç olarak; tek başına amlodipin (Grup 6, 7 ve 12), hücre viabilitesinde azalmaya yol açsa da, kontrol grubuyla kıyaslandığında istatistiksel olarak önemli bir sitotoksik etki oluşturmadığı görüldü (p>0,05). Tek başına paklitaksel, her iki konsantrasyonda da (10?7 ve 10?8 M, Grup 2 ve 3) anlamlı derecede sitotoksisiteye sebep oldu (p0,05) ve böylece paklitaksele ait sitotoksik etkinin amlodipin tarafından ortadan kaldırıldığı saptandı. Özellikle Grup 2 ile Grup 4, 5, 10 ve 11 kıyaslandığında oldukça anlamlı istatistiksel fark bulundu (p0.05). Paclitaxel in both concentrations (10?7 and 10?8 M, in Groups 2 and 3) caused cytotoxicity significantly (p0.05). So, it was observed that cytotoxic effect of paclitaxel was pretended by amlodipine. Particularly, when Group 2 was compared with 4th, 5th, 10th and 11th groups, a significant statistical difference was found (p | |||