Körüz Biz (Tülay Hergünlü)

Körüz Biz Tülay Hergünlü ANATÜRKLER
Türkiye’nin son beş yılında ( 2005-2009) siyasî, sosyal, ekonomik, kültürel vb. konularda neler olmuş, bilmek ister misiniz? Bu kitapta; gözünüzden kaçan ya da önemini tahmin edemediğiniz pek çok ülke gerçeği ile yüz yüze gelecek, nasıl bir “sanallık” içinde olduğunuzu fark edeceksiniz.
Hergünlü; “Bildiklerimizi yazdık, bilmediklerimizi de öğrenip yazmaya devam edeceğiz” diyor. Önsöze bir göz atalım…

“Bu yazıları neden yazdım?

Türkiye’de bu kadar kalem ehli varken, bana ihtiyaç var mıydı? Hadi yazdım ve pek çok haber sitesinde, yerel basında yayınlandı. Çok da hoşuma gitti. Çok güzel yorumlar aldım. Böyle devam edebilirdim, bana da yeterdi…

Neden kitap haline getirdim? Ben kimim?
Ben, sıradan bir vatandaşım ama cahil ve duyarsız değilim. Eğitimliyim, bir mesleğim var; gözlem yapabiliyorum, ülkemin ve milletimin içine düşürüldüğü durumu görebiliyorum… Ve en önemlisi ben bir Cumhuriyet çocuğuyum. Atatürk sevgisiyle büyüdüm. İstiklâl Marşı’yla coştum, “Andımız” la ant içtim. Ay yıldızlı al bayrağımı başımın üstünde taşıdım. Ve bugünlere geldim. Türkiye üzerine oynanan bitmeyen oyunları ve bu oyunlarda başrol oynayan iç ve dış oyuncuları fark ettim… Ülkemin, kardeş kardeşe kırdırılarak, parçalanma yolunda düştüğü tuzağı görebiliyorum.

Ekonomisi dışa bağımlı, devleti ve milleti borçlu bir ülkenin halkı sağlıklı düşünemez, sergilenen gaflet, dalâlet ve hatta hıyaneti göremez; tehlikenin farkına varamaz. İşte amacım, bir vatandaş olarak gözlemlerimi yazmak ve tarihe kanıt bırakmak… “Görmezlikten gelmedim, sessiz kalmadım, uyarmaya çalıştım, anlattım, yazdım, çizdim; ben görevimi yaptım. Ve benim gibi eli kalem tutan her vatandaş da bana katıldı. Bu çabalar ‘bir milleti uyandırdı’, millet oynanan oyunları gördü ve gereğini yaptı…” diyebilmek için yazdım…

Ümidim; bu kitabın, eli kalem tutan tüm vatandaşlara örnek olması ve onları da harekete geçirmesidir. Bir gazetede yazan köşe yazarı tam bağımsız değildir, ama ben ve benim gibi sıradan vatandaşlar, bizler bağımsızız; özgürce yazabiliriz. İşten çıkartılma korkumuz yok, gazeteye baskı gelecek düşüncesi yok. Ülkemde benim gibi çok var. Onlar da ortaya çıkmalı ve yazılarını kitap haline getirmelidir.

Kalem gerektiğinde karşı koyulamayan bir silahtır. Eğer onu yerinde ve zamanında kullanırsak…”