MİNŞÂVÎ, Muhammed Sıddîk

20 Ocak 1920’de Mısır’ın Sûhâc vilâyetine bağlı Minşât köyünde doğdu. Fertlerinin çoğu hâfız olan bir ailede yetişti. Babası, kıraat ve tecvidde Mısır’ın meşhur kurrâsından Şeyh Muhammed Rif‘at’ın takdirini kazanmış bir zattı. Minşâvî on bir yaşında Minşât’ta Muhammed en-Nemekî’nin yanında Kur’ân-ı Kerîm’i ezberledi. Kahire’ye giderek Muhammed Ebü’l-Alâ ve Muhammed Suûdî’den Kur’an ilimlerine dair dersler aldı. Babası ve amcası Ahmed es-Seyyid’le birlikte Kur’an tilâvet etmek üzere Mısır’da çeşitli yerlere seyahatler yaptı. “İmâmü’l-kāriîn” lakabıyla anılan Minşâvî’nin kendinden küçük iki kardeşi de güzel sesleri ve tilâvetleriyle tanınmış olup bunlardan Mahmûd Sıddîk el-Minşâvî halen Mısır’ın radyo istasyonlarında Kur’an okumayı sürdürmektedir.

1953 yılında Mısır Radyosu’nda Kur’an okumaya başlayan ve yurt dışı seyahatleriyle İslâm dünyasında tanınan Minşâvî’nin şöhreti kısa zamanda yayıldı. 1950’de Endonezya’ya, 1956’da Suriye’ye yaptığı seyahatler vesilesiyle kendisine liyakat nişanları verildi. 1950 yılında Kahire’de dâîler (vâiz, hatip ve mürşidler) günü münasebetiyle düzenlenen törende de birinci dereceden cumhuriyet nişanı ile ödüllendirildi. Asya, Afrika ve Avrupa’daki pek çok ülkeyi ve müslüman toplulukları ziyaret eden, gittiği yerlerde tilâvetiyle dinleyenleri etkilemeyi başaran Minşâvî Ocak 1969’da vefat etti.

Kur’an kıraati Minşâvî için bir iş değil bir misyondu. Kitleler ondan etkileniyor, dinleyenler huşûun zirvesine ulaşıyordu. Minşâvî’nin tatlı sesi ve disiplinli tilâveti kārîler için Kur’an’ı güzel okumanın örneğini oluşturdu. Onun Mısır ve diğer ülkelerin radyolarında kayda alınmış 150’den fazla tilâveti bulunmakta, ayrıca tertîl üzere okuduğu Kur’ân-ı Kerîm’in tamamı halen Mısır’da İzâatü’l-Kur’âni’l-Kerîm’de her gün yayımlanmaktadır.

BİBLİYOGRAFYA
Şükrî el-Kādî, “li’ẕ-Ẕikrâ”, el-Cumhûriyye, Kahire 23.06.1987; Ahmed el-Bülük, Eşherü men ḳaraʾe’l-Ḳurʾâne fi’l-ʿaṣri’l-ḥadîs̱, Kahire 1992, s. 36-37; Mahmûd es-Sa‘denî, Elḥânü’s-semâʾ, Kahire 1996, s. 43, 92-94, 116, 119, 126, 127; Mevsûʿatü aʿlâmi Mıṣr fi’l-ḳarni’l-ʿişrîn, Kahire 1996, s. 419.