NEVESİN

Bugün Nevesinje adını taşıyan kasaba Bosna’nın Hersek kesiminde Mostar’a 25 km. uzaklıkta yüksek dağlarla çevrilidir. Osmanlı döneminde birçok âlimin yetiştiği bir kaza merkezi durumundaydı. Kasaba, Velez dağlarının eteğindeki yeşil bir ovada (Nevesinjsko) deniz seviyesinden 889 m. yükseklikte ana yolların kesiştiği bir mevkide kurulmuştur. Mostar’ı Gačko’dan geçerek Karadağ’a, Dabarsko ovası ve Dubrovnik’ten Konjiç’e (Koniçe), Neretva üzerinden Bosna içlerine bağlar.

İlk defa XII. yüzyılda Papa Dukljanin’in kayıtlarında (kronoloji) Podgorje’nin bir bölgesi (Zupa) olarak zikredilen Nevesin XIV. yüzyılın başında Dubrovnik kaynaklarında Neverinje adıyla anılır. 1371-1373’te Bogomil mezhebinin önde gelen savunucularından Gradoje Sankoviç’in mülkiyetindeydi. Daha sonra nüfuzlu Kosaça ailesinin eline geçti. Hersek Dükü Stjepan Kosaça’ya ait Ekim 1435 tarihli bir belgede, harabeleri günümüzdeki Nevesin kasabasına bakan Vinoçac Kalesi’nin bir varoşu olarak zikredilmiştir. Şubat 1444 tarihli bir diğer belgede Nevesigno adıyla geçer.

Nevesin ve civarı 869 Şevvalinde (Haziran 1465) Osmanlılar tarafından fethedildi. Fetihten on yıl sonra yapılan ilk tahririnde, bölgenin kuzeydeki Konaçko ovası dahil olmak üzere sadece % 1’i müslüman olan 835 hâneden ibaret otuz köyden oluştuğu görülür. 925 (1519) tarihli Tahrir Defteri’ne göre Nevesin nahiyesi % 41’i müslüman olan 1306 hânelik otuz yedi köyden meydana geliyordu. Aradan geçen kırk yıla yakın süre zarfında İslâmiyet’in bu kadar hızlı yayılmasının sebebi, yerli nüfusun Ortodoks ve Katolik mezheplerince baskı altında tutulan Bogomil mezhebine bağlı olmasıyla kısmen ilgilidir. Bölgedeki en eski caminin Vezir Hersekzâde Ahmed Paşa tarafından Zovidol köyünde yaptırıldığı söylenmektedir. II. Bayezid güzel bir mihrabı, minberi ve mahfili bulunan bir cuma camii yaptırarak İslâmiyet’in bölgede yayılmasına hizmette bulunmuştur. İlk dönemlerde inşa edilen bir diğer cami 921 (1515) tarihli Veliyyüddin Ağa Camii’dir. XVI. yüzyılın ikinci yarısında Nevesin kazası % 95’i müslüman olan 1069 hânelik elli beş köye sahipti. Nevesin kasabasıyla ilgili kayda ise tahrir defterlerinde rastlanmaz. Ancak buranın 1535’te kadılık merkezi haline getirildiği bilinmektedir.

1074 (1664) yılı ilkbaharında kasabayı gören Evliya Çelebi burada üç cami, yedi mescid, iki medrese, bir dârülkurrâ, bir dârülhadis, bir imaret (II. Bayezid), bir hamam, üç tekke ve altı mektep bulunduğunu belirtir. Fakat 1500 olarak gösterdiği hâne sayısı abartılı görünmekte olup bunun ancak 500 kadar olabileceği ileri sürülür. XVII. yüzyılın ilk çeyreğinde yapılan hamam ise daha sonra Veliyyüddin Ağa vakfına dahil edilmiştir. Dârülhadis ve dârülkurrânın vakfiyeleri mevcuttur (13 Receb 1044 / 2 Ocak 1635). Mektepler, Mostar’ın meşhur hayrat sahibi Rûznâmçeci İbrâhim Efendi’nin kardeşi olan Ali Kâfî Nevesinjaç Efendi tarafından kurulmuştur.

XVII. yüzyılın son çeyreğindeki savaşlar sırasında Nevesin bölgesi Venedikliler’in yanında onlar adına hareket eden çete gruplarının saldırılarına uğradı. Evliya Çelebi, 1074’te (1664) Girit savaşları devam ederken bölgedeki Zovidol’de kısmen harabe halinde bulunan Hersekzâde Ahmed Paşa Camii’nin kalıntılarını görmüştü. Burada ve diğer köylerde bulunan nüfus savunma amacıyla kuleli sağlam evlerde oturuyordu. Nevesin ve Ustulçe (Stolaç) arasında küçük bir müslüman kasabası olan Predol sakinleri yaşadıkları yeri terkederek dağlara sığınmıştı. Bölge XVIII. yüzyılda da sürekli biçimde Karadağlı kabilelerin saldırılarına mâruz kaldı, müslüman ahalinin bir kısmı daha kuzeye Mostar ve civarına doğru gitmeye zorlandı. Bu akınları durdurmak için Osmanlı idaresi 1183’te (1769) Karadağ üzerinde ana yoldaki Zalom’da güçlü bir askerî istihkâm (palanka) kurdu. XIX. yüzyılda özellikle toprak mülkiyeti konusundaki ihtilâf yüzünden müslüman ve hıristiyan topluluklar arasında gerginlik arttı. Bu durum, 1875’te daha sonra bütün Bosna’ya yayılacak ve üç yıl sürecek olan topraksız köylülerin ayaklanmasıyla (Nevesinjska Puška) sonuçlandı. Bu isyan süresince pek çok müslüman köyü ve camisi yakılıp yıkılmış, ahalisi ya öldürülmüş veya sürülmüştür. 1878’de Bosna-Hersek’in Avusturya tarafından işgaliyle birlikte isyan sona erdi. Ancak 1882’de Avusturyalılar’a karşı yeni bir ayaklanma patlak verdi. 1910’da Avusturya’da yapılan nüfus sayımı, XVIII ve XIX. yüzyıllarda bölgede meydana gelen büyük sosyal değişimi göz önüne serer. Söz konusu yıllarda Nevesin bölgesinde 1132 hâneye karşılık nüfusun sadece % 22’si müslümandı. II. Dünya Savaşı’nın ardından müslümanlar tekrar güçlenmeye başlayıp nüfus oranları % 26’ya kadar çıktı. 1961’de burada 2272 kişi yaşıyordu. 1960 ve 1970’li yıllarda pek çok eski cami yeniden inşa edildi. 1991’de Nevesin kasabası % 16’sı müslüman olan 4068’lik nüfusa sahipti. Halen dört camisi bulunmaktadır. 1992 ve 1995 yıllarındaki Bosna savaşında Nevesin’deki bütün müslümanlar ve köy halkı Sırp çeteleri tarafından sürüldü ve İslâmî âbideler tahribata uğradı, ortadan kaldırıldı. 2006 yılında buraya geri dönen bazı müslümanlar yeni camiler inşa etmeye başladılar.

Nevesin, Osmanlı döneminde pek çok ünlü siyasetçinin doğum yeri olmuştur. Bunlar arasında Defterdar Mustafa Paşa, Rûznâmçeci İbrâhim Efendi ve uzun süre Mostar müftülüğü yapan kardeşi Ali Kâfî Efendi, Vezîriâzam Sâlih Paşa, Nevesinjaç ve kardeşi Buda Valisi Murtaza Paşa, yeniçeri ağası Zülfikar Ağa, Bağdat Valisi Haznedar İbrâhim Paşa, Erzurum Valisi Defterdarzâde Mehmed Paşa, Mevlevî şair Muhammed Muhteşim Velagiç sayılabilir.

Ortaçağ’daki Bogomil mezhebine bağlı insanlardan kalma pek çok mezarlık Nevesin bölgesinin en önemli karakteristiğidir. Diğer bir hususiyet ise birçok köy ve kasabadaki camilerin, bu kesime yakın Dalmaçya kıyılarında bulunan yerleşme yerlerindeki kiliselerin özelliklerinden birini teşkil eden, saat kulelerini andıran tipte dört köşeli minarelerinin bulunmasıdır.

BİBLİYOGRAFYA
BA, TD, nr. 5; TK, TD, nr. 483; Evliya Çelebi, Seyahatnâme, VI, 438-441; G. Vuković, Hercegovački i Vasojevicki Ustanak, 1875 i 1876 god, Sarajevo 1925, tür.yer.; M. Vego, Naselje Bosanske Srednjevjekovne Drzave, Sarajevo 1957, s. 80-81; Hazim Sabanović, Evlija Celebija, Putopis, Odlomci o Jugoslovenskim Zemljama, Sarajevo 1957, II, 179-184; a.mlf., Bosanski Pašaluk-Postanak i Upravna Podjela, Sarajevo 1959, s. 192-194; S. Ćirković, Hercek Stefan Vukčic-Kosača i Njegova Doba, Beograd 1964, tür.yer.; Ayverdi, Avrupa’da Osmanlı Mimârî Eserleri II, III, 264-265; Mehmed Mujezinović, Islamska Epigrafika Bosne i Hercegovine, Sarajevo 1982, III, 345-352; M. Njavro, Hercegovina, Povijest, Kultura, Umjetnost, Zagreb 1985, s. 93-95; Ahmed Aličić, Poimenični Popis Sandzaka Vilajeta Hercegovine (1475-77), Sarajevo 1985, tür.yer.; a.mlf., “Privredna i Konfesionalna Struktura Stanovništva u Hercegovini Krajem XVI Stoljeća”, POF, XXVI (1976), s. 125-192; J. Dedejer, Hercegovina, Antropo-geografske Studije, Sarajevo 1990, s. 211-235; Hivzija Hasandedić, Muslimanska Baština u istočnoj Hercegovini, Sarajevo 1990, s. 129-159; D. Sergejevskij, “Rimska Cesta na Nevesinjskom Polju”, Glasnik Zemaljskog Muzeja u Bosni i Hercegovini, III, Sarajevo 1948, s. 43-61; a.mlf., “Putne Bilješke sa Nevesinjskog Polja”, a.e., III (1948), s. 239-250; Hamid Hadžibegić, “Turski Dokumenti o Početku Ustanka u Hercegovini i Bosni 1875 Godine”, POF, I (1950), s. 85-116; Dragoljub Joksimović v.dğr., “Nevesinje”, Enciklopedija Jugoslavije, Zagreb 1965, VI, 282-283; Milan Jokanović, “Nevesinjsko-Polje”, a.e., VI, 283.