Osmanlı Ordusunda Modernizasyon ve Demodernizasyon 1826-1918 (Yücel Karadaş)

Osmanlı Ordusunda Modernizasyon ve Demodernizasyon 1826-1918 Yücel Karadaş DOĞU KİTABEVİ
Kurulduğu 1299’dan 17. yy.’ın sonuna kadar, yaklaşık 400 yıl boyunca Avrupa’da yapmış olduğu hemen hemen tüm savaşları kazanan Osmanlı ordusu, ne oldu da 1683 tarihindeki II. Viyana kuşatmasından ve bu kuşatma sonrası ortaya çıkan, Osmanlı açısından dezavantajlı durumu resmiyete kavuşturan 1699 tarihli Karlofça Antlaşması’ndan sonra genelde Avrupa, özelde Batı Avrupa ordularına karşı yenilmeye başlamıştı?
 
Osmanlı’nın son iki-üç yüz yılına damgasını vuran ekonomideki gerileyiş, savaşlardaki yenilgiler, ordu ve toplumsal hayatın diğer alanlarındaki modernizasyon çabaları ve her şeye rağmen devletin sonuçta yıkılması, Rusya’nın bu süreçteki etkisi hesaba katılmadan anlaşılamaz.
 
Bu çalışmanın amaçlarından biri, Osmanlı ordusundan daha güçlü konumlara ulaşan –diğer tabirle modern bir hüviyet kazanan- Batı Avrupa ülke ordularının bu güce ulaşırken, ordunun idari yapısı ve hiyerarşisinde, savaştaki konumlanışında, ordunun hareketi ile savaşma kabiliyeti arasında kurulan bağlantıda ve en nihayetinde silahlanmasında yarattığı dönüşümü açıklamaya çalışmaktır.