Portreler (Naci Bostancı)

Portreler Naci Bostancı UFUK KİTAPLARI
Hayat üzerine hikayeler dinleyerek büyüdüm. Başkalarının hikayeleri söze dönüştükçe biraz daha benim hikayem oldu, o hikayeler üzerinden kendimi tarttım, ölçtüm, biçtim. Herkesin alatacak hikayeleri vardı, kendilerinin ya da başkalarının, anladım ki onlar da her defasın da hikayeler üzerinden kimliklerinin derinliklerini dile getirmek, en mahrem duyarlılıklarını “bir anlatıcı olarak” kelimeler söyletmek istiyorlardı. Hikayesi olmayan insanlar, gerçekte ade yoktular. Bezen, henüz bir hikaye oluşturacak, başkalarından ödünç hikayeler alacak kadar deneyim kazanmamaış genç insanlar gördüm; utangaç bir şekilde başlarını öne eğip anlatıulmaya değer hikayeleri olmadığı için içlerinin sonsuz ıssızlığına kapanıyorlardı. Bazen ise çok hikaye biriktirmiş insanlar gördüm; onlar artık profesyonel anlatıcı olmuşlardı; kullanılmaktan göz alıcı bir parlaklığa kavuşmuş kelimeler, cümlelerdeki ustalık ve maharet hikayelerini öldürüyor, kalbimize bir tek söz olsun düşürmelerine mani oluyorlardı.