SÂLİH EFENDİ, Çemşîr Hâfız

Mehmed Sâlih Efendi, kalemindeki güç ve sağlamlık sebebiyle yazıdaki metaneti sert ve dayanıklı şimşir ağacına benzetilerek Çemşîr Hâfız veya Hâfız Çemşîr diye tanındı. Medrese öğrenimiyle beraber Neyzen Akmolla Ömer Efendi’den sülüs ve nesih yazılarını öğrenip icâzet aldı. İstanbul’un Sultanahmet, Salacak ve Erenköy gibi semtlerinde oturdu. Yazıya olan yeteneği ve gayretiyle zamanının hattatları arasında öne çıktı ve kendine has güzel bir şive ortaya koydu. Bu başarısı sebebiyle Enderûn-ı Hümâyun’a hat hocası olarak tayin edildi, burada birçok talebe yetiştirdi. Sayısız kıta, murakka‘ ve cüz yazdı. Sâlih Efendi’nin, nesih hatla 366 mushaf yazdığı bilinmekte ise de Muhsinzâde Abdullah Bey 454. mushafını gördüğünü söylemiştir (Habîb, s. 164). Bunlardan Topkapı Sarayı Müzesi’nde korunan mushafla (Yeniler, nr. 5691) Ekrem Hakkı Ayverdi hat koleksiyonunda mevcut, 1817 yılında yazdığı mushaf dışında günümüze ulaşan mushafına rastlanmamıştır. Şevket Rado özel bir koleksiyonda bir mushafını gördüğünü kaydeder. Ayrıca müze ve özel koleksiyonlarda kıta ve yazı albümü bulunmaktadır. Yenibahçe ve Atmeydanı’nda iki çeşmenin kitâbe yazıları da ona aittir. Sâlih Efendi 1236’da (1820-21) mushaf yazarken vefat etti.

BİBLİYOGRAFYA
Müstakimzâde, Tuhfe, s. 346; Habîb, Hat ve Hattâtân, İstanbul 1305, s. 164; İbnülemin, Son Hattatlar, s. 352; Şevket Rado, Türk Hattatları, İstanbul, ts. (Yayın Matbaacılık), s. 195; Muhittin Serin, “Ekrem Hakkı Ayverdi Hat Koleksiyonu”, Ekrem Hakkı Ayverdi Hâtıra Kitabı (ayrı basım), İstanbul 1995, s. 31, 34, 36, 48; M. Uğur Derman, Sabancı Üniversitesi Sakıp Sabancı Müzesi Hat Koleksiyonundan Seçmeler, İstanbul 2002, s. 22.