| Tez Künye | Durumu | ||
| Subaltern voices in sabahattin Ali’s stories / Sabahattin Ali’nin hikayelerinde madun sesler Yazar:ESMA NUR ÇETİNKAYA KARADAĞ Danışman: DOÇ. DR. NALAN TURNA Yer Bilgisi: Yıldız Teknik Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü / İnsan ve Toplum Bilimleri Ana Bilim Dalı Konu:Sosyoloji = Sociology ; Türk Dili ve Edebiyatı = Turkish Language and Literature Dizin:Entelektüel = Intellectual ; Hikaye = Story ; Madun = Subaltern ; Otorite = Authority ; Sabahattin Ali = Sabahattin Ali ; Ses = Voice ; Yabancılaşma = Alienation | Onaylandı Yüksek Lisans İngilizce 2016 110 s. | ||
| Sabahattin Ali 20. Yüzyıl modern Türk edebiyatının önemli yazarlarından biridir. Sabahattin Ali’nin birçok eserinde esas karakterler toplumda çoğunluğun dışında kalmışlar ve sesleri çok duyulmamıştır. Bu tezde amacım, ezilen, isimsiz ya da alt tabaka karakterlerin mâdunlar olarak değerlendirilebileceğini göstermektir. Antonio Gramsci, mâdun ve mâduniyet kavramlarını ilk defa 1928’de Hapishane Defterleri eserinde kullanmıştır. Bu terimler Gramsci’den sonra post-kolonyal bilim insanları Gayatri Chakravorty Spivak, Ranajit Guha ve Dipesh Chakrabarty gibi önemli kişiler tarafından da benimsenip detaylı olarak çalışılmış ve Mâduniyet Çalışmaları adı altında bir ekole dönüşmüştür. Bu ekole göre, tarih ve edebi metinlerin yeniden okunması önem kazanmıştır çünkü bu metinler aracılığıyla kaybolan ya da kaybolduğunu var saydığımız öznelerin varlığını görebiliriz. Aslında bu özneler devlet dışı kaynak diyebileceğimiz bu metinlerde yaşamaya devam etmektedirler. Antonio Gramsci’nin kavramsallaştırması ve diğer Mâduniyet Çalışmaları ekolünün öncüleri bu anlamda tarih yazımı için yeni bir yol da açmışlardır. Mesela Türkiye’de Necmi Erdoğan, Mahmut Mutman, Boğaç Ergene ve Umut Yıldırım mâdun kavramını alternatif tarih yazımı anlayışı için kullanmışlardır. Onların çalışmalarına referansta bulunarak ben de Sabahattin Ali’nin bazı hikâyelerinin mâduniyet çalışmaları kapsamında değerlendirilebileceğini göstermeyi amaçlıyorum. Mesela şehirli ve köylü arasındaki çatışmalar, bu karakterlerin baskı altına alınması, bazı entelektüel karakterlerin çoğunluğun içinde yabancılaşmasını mâduniyet perspektifinden analiz etmek mümkündür. Sabahattin Ali’nin ses kavramını hem gerçek hem de mecaz anlamıyla kullandığını düşünüyorum ve incelediğim eserlerdeki önemli unsurlardan biri de ses aslında daha çok sessizlik olacaktır. Anahtar kelimeler: Sabahattin Ali, Mâdun, Entelektüel Mâdun, Mâduniyet, Otorite, Adsız, Sesi Olmamak, Yabancılaşma | |||
| Sabahattin Ali is one of the most important writers of 20th century modern Turkish literature. Many protagonists in Sabahattin Ali’s works are out of the majority and they are oppressed by the authority. In this thesis my aim is to show that these oppressed, nameless or lower class characters can be assessed as subalterns. It was first Antonio Gramsci who used the terms subaltern and subalternity in Prison Notebooks in 1928. These terms have been adopted and studied elaborately by post-colonial scholars such as Gayatri Chakravorty Spivak, Ranajit Guha and Dipesh Chakrabarty after Gramsci and Subaltern Studies became a school since then. According to this school, it became important to revise the historical and literary texts because by means of these texts we can see the presence of those subjects who are lost or we regard as lost. In fact they continue to live in the texts which we can call as non-state sources. Antonio Gramsci’s conceptualization and the researches of pioneer scholars of Subaltern Studies also opened a new pathway for historiography. For example scholars such as Necmi Erdoğan, Mahmut Mutman, Boğaç Ergene, and Umut Yıldırım used the subaltern concept for alternative historiographical understanding in Turkey. With reference to those scholars I aim to show that some stories of Sabahattin Ali can also be assessed within the scope of subalternity. For example it is possible to analyze the clash between the peasants and city people, the oppression of those characters, alienation of some intellectual characters from the majority from the perspective of subalternity. I think that Sabahattin Ali uses the concept of voice both realistically and metaphorically and one of the most significant elements in the works I examined will be the concept of voice in fact the voicelessness. | |||